Gdzie są matki, które nie puszczają dziecku bajek ja się pytam?! Bo jeśli mam być z Wami szczera to jeszcze takich nie widziałam. Serio! Wszystkie się zarzekają tylko dziwnym trafem jak jedno dziecko zanuci ‘Pan bąbelek farmę miał’ to reszta śpiewa ‘ija ija ooo!’. Dziwne to, oj dziwne…
Moim zdaniem niewiele. Serio. Bo wyobraź sobie dzień, w którym zatrudniacie nianie ewentualnie wprowadza się do Was… BABCIA! I to nie dlatego, że Ty wracasz do pracy. Ty zostajesz w domu. Z dzieckiem, ale i… z POMOCĄ!
Chciałam mieć dwójkę. Ba! Ja nawet rozważałam trójkę. Trójkę dzieci! Czujesz? A potem pojawił się Jan. Jan skończył dwa lata i… NIE MA RODZEŃSTWA.
Dzisiaj będzie o karmieniu. Piersią! Tak, wiem temat BARDZO kontrowersyjny (afera, za aferą), a przy okazji modny. Trochę taki hipsterski. Fajnie jest wstawić zdjęcie z wywalonym cycem i podpisać – KARMIĘ! Nie, nie pokaże Wam piersi. I melonów też nie.
Dzisiejszy wpis kieruję do matek, które do najbliższych dziadków mają dwieście kilometrów z hakiem i… Nie mają niani!
Do napisania tego tekstu zainspirował mnie wujek. Wujek, który kupił Janowi czekoladę, a właściwie czekoladki. Takie dla dzieci. Z hipopotamem i jakąś małpką. Odkąd moje dziecko skończyło rok KAŻDY kto Nas odwiedza przynosi mu słodkości. Ciasteczka, żelki, batoniki, biszkopciki, soczki sroczki i prawdę mówiąc…. Strasznie mnie to dziwi!
Kiedy oglądaliśmy dom, w którym obecnie mieszkamy mój mąż zwrócił uwagę na działkę (a właściwie to ‘działeczkę). Powiedział pośrednikowi, że zawsze marzył o wielkiej… A ta Nasza ma niespełna osiemdziesiąt metrów (marzenia się spełniają… 😀 ). Wiecie co odpowiedział agent?
Czy głupio zabrzmi jeśli napiszę, że odkąd jestem mamą nudzę się okropnie? Wiecie, kiedy człowiek nie miał dziecka to korzystał z życia czyli: robił to, na co miał ochotę (i kiedy miał ochotę). Jednego dnia wybierał się do kina, drugiego wychodził do clubu, trzeciego na siłownie, a czwartego jechał na wakacje. Czujecie różnorodność? Każdy jeden dzień wyglądał… INACZEJ!
Jakiś czas temu pisałam Wam o tym, że: nie mam instynktu (a przynajmniej tak mi się wydaje). Na dziecko zdecydowałam się ‚na chłodno’. Nie płakałam na widok skarpetek, a kompletowanie wyprawki wspominam jako koszmar. Grzęzłam w stosach ubrań, pieluch, smoczków! Nie jarałam się tym, nie ekscytowałam i nie podniecałam. Uznałam za konieczność. Tyle. Jednak byłam pewna, że poród coś w tym względzie zmieni… Bo kocha się przecież od razu, prawda?
Serio pytam, czy matka może być śpiąca i na wpół przytomna? Wyobrażasz sobie dzień bez kawy, energy drinka albo słodyczy? Bo ja, niestety nie! Podwójne espresso o poranku to mój OBOWIĄZEK!