Pamiętam dzień, w którym po raz pierwszy poczułam, że ‚nie jestem sama’, jestem ‚inna’, ‚wielu rzeczy nie mogę’. Nie mogę napić się wina, przesunąć szafy, przebiec maratonu. To było w trzecim miesiącu ciąży. Szłam chodnikiem i patrzyłam pod nogi żeby się nie potknąć… Ten tekst będzie o tęsknocie.
Dzisiaj przychodzę z wpisem obnażającym. Przedstawiam pięć faktów o mnie i najprawdopodobniej o Tobie jeśli jesteś mamą.
Kiedy zakładałam blog dość jasno widziałam jego temat. MACIERZYŃSTWO. Ale nie to ciepłe, piękne, z Photoshopa. Bo tych miłych obrazów jest naprawdę wiele, może nawet za. Wciąż boimy się mówić, boimy się pisać, a nawet myśleć: jestem zmęczona, chciałabym wyjść, SAMA. Kiedy byłam w ciąży karmiono mnie obrazem matki zadowolonej, szczęśliwej, ciepłej. Matki, której największym zmartwieniem jest nuda, która czasem sobie ‚szlochnie’, głównie ze wzruszenia…
Macierzyństwo (mam na myśli to wczesne, pierwszych miesięcy albo nawet lat…) jest trudne. Jest cholernie ciężkie i naprawdę, momentami boli. Pisałam o tym nie raz. Ale nigdy nie nazwałam go walką, a przecież czasem tak je właśnie czuję. Jak walkę. I to taką bokserską…
Idą Święta. Za niecały tydzień usiądziemy przy stole i zaczniemy dywagacje na temat optymalnej ilości dzieci. Babcia Krysia stwierdzi zapewne, że przydałoby się drugie skoro to pierwsze ‚tak Wam się udało’. I to jest ten moment, w którym dumni tatusiowie swoich pierworodnych synów (ewentualnie córek) wezmą swe pociechy w dłonie i zaczną nimi podrzucać, potrząsać i głupkowato się śmiać ku uciesze babci ewentualnie cioci. Rozpocznie się przedstawienie pod tytułem ‚idealny tata idealnego dziecka’. Ochom i achom nie będzie końca. Jaki ten Mariusz dzielny, jak tej Anieli pomaga, jak on te pieluchy zmienia…
Jest takie zdanie, które moja babcia powtarza jak mantrę – BĄDŹ SOBĄ. Banalne, prawda? Banalne, ale jednak trudne. Trudne do zrealizowania! A w macierzyństwie to już w szczególności. Bo serio moi drodzy – nigdy wcześniej (i chyba nigdy później) nie byłam ( i nie będę) tak zafiksowana na punkcie tego co: myślą i robią inni. Autentycznie! Stwierdzam to z zażenowaniem i nie mniejszym przerażeniem.
O tym, że boli Nas psychicznie pisałam nie raz. Bolą nieumyte włosy, niewydepilowane nogi, niezrobione paznokcie. Bolą potrzeby niezaspokojone, wiecznie odkładane, zaniedbane. Bolą zmiany, nagłe i niespodziewane, a czasem drastyczne. Ale macierzyństwo to też ból fizyczny. To konsekwencje porodu, karmienia i… zabawy z dzieckiem.
Nasz syn pojawił się na świecie dziesięć miesięcy po ślubie i dzięki temu uniknęliśmy pytania: kiedy?! Kiedy zostaniecie rodzicami?! Uff, całe szczęście…
W życiu każdej matki pojawia się dzień, który chciałaby zapomnieć…
Myślisz sobie, wytrzymam. Jeszcze miesiąc, dwa, trzy i… Będzie łatwiej! A guzik i to taki z pętelką. O rzeczach, które miały minąć, a DO DZISIAJ (kuźwa) nie minęły!