Myślę o życzeniach ślubnych i tych, które składa się mamom chwilę po porodzie. Wszystkiego najlepszego! To miłe, choć – odrealnione. Nie wszystko jest dobre, miłe, pożądane. W życiu bywa różnie. I w związkach też. Raz na wozie, a raz w błocie. Dlatego życzę Wam siły, żeby to wszystko przetrwać. Bo to lepsze, głębsze i pożyteczniejsze.
No uwielbiam. Całym swoim serduchem, komórką i w ogóle tkanką. Żyje dla relacji. Oddycham dla więzi. Nie ma piękniejszych i bardziej wartościowych rzeczy od buziaków, przytulania, uśmiechów, chichotów, powierzania sekretów. No nie ma!
Trzy lata. Cztery przeprowadzki. Słyszałam ‚współczuję’ oraz ‚nie zazdroszczę’. Może to i dobrze, bo zazdrość jest zła…
Każdego dnia wydarza się coś z czego nie jesteśmy dumne. Coś czego się wstydzimy, wolimy nie mówić, pragniemy zapomnieć. Mówiłam do ściany. Nawrzeszczałam na dziecko. Zaszantażowałam. Warknęłam ‚poczekaj’.
Śmiać mi się chce za każdym razy kiedy słyszę, że wspólne mieszkanie to – próba. Próba dla związku. Serio? Prawdziwą próbą jest… Poczęcie dziecka!
Jaką jestem mamą? Wydaje mi się, że dobrą. Ale nie dlatego, że pozjadałam rozumy i przerobiłam milion poradników. W wielu kwestiach zdaję się na intuicję i korzystam z empatii. Jestem cierpliwa. Choć bywa, że trafia mnie szlag…
Lubicie place zabaw? No ja bardzo! Piaskownica daje mi namiastkę plaży 😀 Ale placyki mają swoje minusy – rodziców. Wiecie to nie jest tak, że ja jestem święta. Prawdopodobnie nie, ale myślę, że nie jestem ‚uciążliwa’…
Jako, że mój ostatni post cieszył się zainteresowaniem postanowiłam stworzyć wpis, którego tematem będzie real motherhood czyli dziele się z Wami pięcioma autentycznymi sytuacjami z życia Jana i jego matki (niedługo wariatki).
Kiedy rodzimy dziecko rodzimy – małą, zależną od Nas istotę, która odbiera nam autonomię i zaburza spokój. Od teraz nie decydujemy tylko i wyłącznie o sobie. Zanim wyjdziemy z domu organizujemy opiekę, gotujemy obiad, przygotowujemy deser, ogarniamy kolację! Martwimy się, przewidujemy, mamy w zanadrzu plan na każdą chyba ewentualność. Bo jak nie my to kto?! Ale wiecie co? To uzależnienie, ta zależność choć męcząca to jednak jest piękna.
Udało się! Trzy lata karmienia piersią za mną. To były trzy, naprawdę długie lata. Nie piszę piękne, bo karmienie było dla mnie naturalne. Nie celebrowałam go. Karmiłam dziecko.