Póki co nie boję się tego jak pogodzę opiekę nad noworodkiem z opieką nad czterolatkiem. Prawdę mówiąc nie bałam się i nie boję podwójnego macierzyństwa w takim właśnie sensie. Nie myślę o tym czy Nasze dzieci się polubią, pokochają czy raczej znienawidzą…
Skąd się biorą wyrzuty sumienia? Mam na myśli te Nasze, matczyne. Dlaczego czujemy się podle kiedy: nakrzyczymy na dziecko, nie mamy ochoty układać z nim puzzli albo najzwyczajniej w świecie – nudzimy się! Nudziny jak mopsy siedząc ze swoim bąbelkiem! Dlaczego? Bo myślimy, że to nie normalne! Dotyczy tylko i wyłącznie Nas ewentualnie patolki… Matki nie mają w zwyczaju chwalić się „upadkami”, ale to nie znaczy, że ich nie mają. Można kochać swoje dziecko i mieć go jednocześnie dość, tak samo jak można je kochać i nie lubieć czegoś z nim robić. Czego nie lubię robić ze swoim synem?
Dziecko numer jeden – trzy i pół roku, dziecko numer dwa – pięć centymetrów. Czy druga ciąża różni się od pierwszej? Tak!
A to kwestia czasu… Jeśli po macierzyńskim nie wróciłaś do pracy, porzuciłaś hobby (albo go nie miałaś), zrezygnowałaś z ćwiczeń, nauki języka… Innymi słowy jeśli swoje jestestwo ograniczyłaś do prowadzenia domu i zaspokajania potrzeb dziecka to prędzej czy później spotkasz się z frustracją. Serio.
Ciąża to nie choroba. Każdemu kto wypowie to zdanie zalecam dwudziestoczterogodzinne mdłości…
Kiedy robiłam dwieście piędziesiąty przysiad z kilku kilowym Janem myślałam „nigdy więcej”. Jedno to naprawdę dużo, czasem nawet za. Kiedy jestem głodna, zmęczona albo chce się wysikać…
Zbliżają się święta. I tym wpisem chciałabym Wam ‚uodpornić’ na wszystkie złote rady i mniej złote uwagi. Olejcie wymądrzające się ciocie… Powiedzcie, Nie byłaś idealną mamą i Twoja matka też idealna nie była. Ja również nie jestem, bo idealnych rodziców nie ma!
Przez te kilka godzin czułam, że moje marzenia naprawdę się spełniają. Między jedną, a drugą prelekcją doszłam do wniosku, że naprawdę można, jeśli oczywiście się chce. Zrozumiałam, że niewiele rzeczy przychodzi do Nas bez pracy, a jeszcze mniej bez pomocy zewnątrz…
Od jakiegoś czasu trenuję ciężką umiejętność doceniania i bycia wdzięczną. Wiem, brzmi jak magia, ale nią nie jest. Grudzień to bardzo dobry czas na taki trening, bo kiedy jak nie właśnie w grudniu robimy podsumowania? I to jest sztuka, podsumować tak żeby wyszło na plus!
Odwieczny dylemat matki – wychodzić czy zostać. Iść do pracy czy siedzieć na urlopie. Jakiś czas temu rozmawiałam z mamą, które wróciła do pracy choć nie musiała i wiecie co? Ma wyrzuty sumienia! Może nie od szóstej do bitej szesnastej, ale…Raz w miesiącu. Bo szkoda jej czasu, który już nie wróci. Bo mogła by się bawić. Siedzieć na dywanie. Tulić.